Wstecz: 5.6 Tablice typu std::array W górę: 5. Tablice statyczne i wskaźniki Dalej: 6. Typy „złożone”

---

5.7 Wektory (std::vector)

Tablice statyczne, o których mówiliśmy, należy znać (i czasem stosować...), ale nie są one zbyt wygodne. Tworząc je, musimy z góry znać ich wymiar i to już na etapie pisania kodu źródłowego, bo wymiarem może być tylko stała kompilacji. Niewygodne jest też przesyłanie zwykłych C-tablic do funkcji, bo trzeba osobno przesyłać wymiar, jako że do funkcji przesyłany jest tak naprawdę tylko adres pierwszego elementu. Znacznie wygodniejszym typem tablicy jest wektor (vector z nagłówka vector). Jest to typ kolekcji bardzo podobny, i podobnie implementowany, jak ArrayList, znany nam z Javy. Tak jak array jest to właściwie szablon, który musimy parametryzować (w nawiasach kątowych) typem elementów. Wektory, w porównaniu z C-tablicami, mają szereg zalet:

• można tworzyć puste wektory, a potem dodawać tyle elementów ile potrzeba;
• można tworzyć wektory o zadanej zawartości, a potem dodawać następne elementy;
• wektory „znają” swój wymiar: w każdej chwili, dla wektora vec możemy za pomocą wywołania vec.size() dowiedzieć się, jaki jest jego aktualny wymiar;
• informacja o wymiarze zachowuje się, jeśli przesyłamy wektor do funkcji (raczej przez referencję, choć niekoniecznie);
• można wektor zmniejszyć, jeśli nie potrzebujemy wszystkich jego elementów;
• dostęp do i-tego (licząc, oczywiście, od zera) elementu poprzez vec.at(i) (ale nie vec[i]) zapewnia kontrolę legalności wartości indeksu (w przypadku C-tablic żadnej kontroli nie ma).

      1.  #include <iostream>
      2.  #include <string>
      3.  #include <vector>
      4.  
      5.  int main() {
      6.      using std::vector; using std::cout;
      7.  
      8.      vector<int> v1{2,1};                            ➊
      9.      vector<int> v2(3,1);                            ➋
     10.      v1.push_back(0);
     11.      v2.push_back(1);
     12.      cout << "v1: size = " << v1.size() << " -> ";
     13.      for (const auto& e : v1) cout << e << " ";
     14.      cout << "\n";
     15.      cout << "v2: size = " << v2.size() << " -> ";
     16.      for (const auto& e : v2) cout << e << " ";
     17.      cout << "\n";
     18.  
     19.      vector<std::string> v3;                         ➌
     20.      // v3[0] = "A";  // WRONG!!
     21.      v3.push_back("A");
     22.      for (int i = 1; i < 5; ++i)
     23.          v3.push_back(v3.at(i-1) + char('A' + i));   ➍
     24.      for (const auto& e : v3) cout << e << " ";
     25.      cout << "\n";
     26.  
     27.      cout << "First: " << v3.front() << ", last : "  ➎
     28.           << v3.back() << "\n";
     29.      while (v3.size() > 0) {
     30.          cout << "Removing " << v3.back() << "\n";
     31.          v3.pop_back();                              ➏
     32.      }
     33.  }

Powyższy program drukuje

    v1: size = 3 -> 2 1 0
    v2: size = 4 -> 1 1 1 1
    A AB ABC ABCD ABCDE
    First: A, last : ABCDE
    Removing ABCDE
    Removing ABCD
    Removing ABC
    Removing AB
    Removing A

---

Wstecz: 5.6 Tablice typu std::array W górę: 5. Tablice statyczne i wskaźniki Dalej: 6. Typy „złożone”