Wstecz: 14. Klasy (I) W górę: 14. Klasy (I) Dalej: 14.2 Dostępność składowych

---

14.1 Wstęp

C++ jest językiem obiektowym, a więc oczywiście umożliwia definiowanie nowych typów danych bogatszych niż proste C-struktury, które zawierały wyłącznie dane, bez opisu operacji, jakie na tych danych można wykonywać — operacje takie trzeba w C definiować za pomocą globalnych funkcji.

Klasa jest uogólnieniem typu: w zasadzie dobrze zdefiniowana (tzw. pierwszorzędowa) klasa zachowuje się dokładnie jak typ wbudowany (nie jest tak w Javie). Aby ta analogia była pełna, projektanci C++ zadbali nawet o to, żeby „prawdziwe” typy wbudowane mogły być używane zgodnie ze składnią właściwą dla klas definiowanych przez użytkownika; tak na przykład, dopuszczalne jest definiowanie wraz z inicjalizacją zmiennych typów wbudowanych, jak int albo double, poprzez wywołanie „konstruktora”:

       int k(5);

       double *p = new double(6.5);

Składnikami klasy są w zasadzie pola i funkcje, zwane razem składowymi klasy. Ale klasa stanowi też osobną przestrzeń nazw: wewnątrz klasy można definiować nowe typy, jak i nowe aliasy dla nazw typów za pomocą instrukcji typedef. Nazwy tak zdefiniowanych typów czy aliasów należeć będą do zasięgu klasy: można się do nich odwołać z zewnątrz poprzez nazwę kwalifikowaną z zastosowaniem operatora zasięgu ' ::'.

Definicję klasy piszemy zwykle na zewnątrz innych klas i funkcji (nie jest to jednak wymaganie języka: można, choć rzadko bywa to przydatne, definiować klasę wewnątrz funkcji).

Sama definicja ma postać

       class Klasa {
           // ... pola, metody...
       };

       struct Klasa {
           // ... pola, metody...
       };

       struct Klasa {
           // ...
       } x, y, z;

---

Wstecz: 14. Klasy (I) W górę: 14. Klasy (I) Dalej: 14.2 Dostępność składowych